• WL100/17: Notebook, 6 February 1959

Lutosławski as parachutist

‘Emulating’ [lit. ‘Repeating’ after someone] is only worth it when what one does is even better than the model.  There are obvious examples: Mozart and the Mannheimers, Bach and Pachelbel, Vivaldi etc..  One has to have great self-confidence to ’emulate’.  If one does not have this, it is necessary to find things that have not yet been discovered.  Today there are no great ‘synthesizers’, ‘blenders’, no material to emulate. What scouts, ‘advance troops’, ‘parachutists’ discover is slight material with which little can be done. Each must seek his own nourishment, condemned to ‘the poverty of avant-gardism’.  He must be his own ‘parachutist’, and then also ‘occupy the ground’ himself.

‘Powtarzać’ po kimś warto tylko wtedy, kiedy robi się to samo lepiej niż model.  Przykłady oczywiste: Mozart i mannheimczycy, Bach – Pachelbel, Vivaldi etc.  Trzeba dużej pewności siebie, żeby ‘powtarzać’.  Jeśli się jej nie ma, trzeba wynajdywać rzeczy jeszcze niewynalezione.  Dziś nie ma wielkich ‘syntetyków, ‘zlewaczy’, nie ma materiału do powtarzania.  To, co wynajdują szperacze, ‘szpica’, ‘spadochroniarze’ – to jest wiotka materia, z której niewiele da się zrobić.  Każdy musi sam sobie szukać pokarmu, skazany jest na ‘nędzę awangardowości’.  Musi sam być ‘spadochroniarzem’, a później również sam ‘obsadzać teren’.

Witold Lutosławski, 6 February 1959  [my translation]